Аб ролі выхавальніка ў фарміраванні маўленчых навыкаў дзяцей.

Пытанне развіцця маўлення дзяцей дашкольнага ўзросту стаіць асабліва востра. Напэўна,  гэта звязана з тым, што дзеці  і дарослыя , сталі больш мець зносіны з камп’ютарам і іншымі сродкамі тэхнічнага прагрэсу, чым адзін з адным.

Дашкольны ўзрост найбольш спрыяльны для развіцця маўлення і фарміравання культуры маўленчых зносін. Развіццё зносін уключае ў сябе ўменне выразна вымаўляць  гукі і адрозніваць іх, валодаць артыкуляцыйным апаратам, правільна будаваць сказы і г. д.

Статыстычныя дадзеныя сведчаць аб тым, што многія дзеці маюць патрэбу ў дапамозе лагапеда і большасць старэйшых выхаванцаў не валодаюць гукавой культурай (дрэнная дыкцыя, няправільнае гукавымаўленне), не ўмеюць будаваць сказы, выразна расказаць нават пра тое, што зрабіла на іх вялікае ўражанне.   Кажуць, што адзін з паказчыкаў гатоўнасці дзіцяці да навучання ў школе, заклад паспяховага асваення граматы і чытання: пісьмовае маўленне фарміруецца на аснове вуснай мовы.

Вядома, асноўную дапамогу дзецям з рознымі моўнымі парушэннямі аказвае лагапед, але і роля выхавальніка ў фарміраванні правільных маўленчых навыкаў вельмі важная. Але для таго, каб  навучыць дзяцей, выхавальніку трэба папрацаваць над сабой:

Кансультацыя для выхавальнікаў

«Бяспека жыццядзейнасці на занятках па фізічнаму выхаванню ва ўстанове дашкольнай адукацыі»

Адным з бакоў развіцця асобы з’яўляецца фізічнае развіццё, якое самым непасрэдным чынам звязана са здароўем чалавека. Падмурак здароўя, фізічнага і псіхічнага, закладваецца ў дзяцінстве.

Дастаткова трывалым будзе гэты падмурак, залежыць цалкам ад дарослага, ад таго, як будуць выхоўвацца дзеці, якія карысныя звычкі яны набудуць. Важна прывіць дзецям   цікавасць да заняткаў фізкультурай, патрэбу ў такіх занятках. Зрабіць гэта няпроста. Фізічная культура і спорт — эфектыўны і сапраўдны сродак  выхавання духоўнага і фізічнага здароўя падрастаючага пакалення. Вучэбная праграма дашкольнай адукацыі прадугледжвае  фарміраванне рухальных уменняў і навыкаў, развіццё фізічных якасцяў, выхаванне правільнай паставы, гігіенічных навыкаў, засваенне  ведаў аб фізічным выхаванні. Работа па фізічнаму выхаванню ва ўстанове дашкольнай адукацыі пачынаецца з выпрацоўкі ў дзяцей  звычкі да захавання распарадку дня, патрэбы ў штодзённых  занятках, развіцця ўмення самастойна займацца фізічнымі практыкаваннямі, выхавання любові да заняткаў спортам, цікавасці да іх выніку. Асноўнай задачай з’яўляецца захаванне фізічнага выхавання і ўмацаванне здароўя дзяцей, якое садзейнічае ўсебаковаму развіццю  выхаванца.  Недастатковасць увагі да стварэння ўмоў  па фізічнаму  выхаванню можа прывесці не толькі да памылак, але і пацягнуць за сабой  розныя траўмы, пашкодзіць здароўю дзіцяці. Таму арганізацыя заняткаў па фізічнай культуры дзяцей патрабуе строгага захавання правілаў тэхнікі бяспекі.

Воспитатель каждой возрастной группы должен посетить семьи своих воспитанников. Педагог ставит конкретную цель в зависимости от ситуации:

— выявить условия семейного воспитания;

— познакомиться с тем, как живет ребенок дома, чем занимается, что беспокоит, затрудняет родителей;

— познакомиться с воспитанниками и его близкими в привычной для ребенка обстановке;

— выявить лучший опыт семейного воспитания;

— изучить стиль воспитания, уровень взаимоотношений в семье;

— обучить родителей конкретным практическим умениям;

— посещение с целью педагогического просвещения родителей и др.

Требования к условиям организации занятия с воспитанниками

Любая деятельность, а особенно физическая, может осуществляться лишь под непосредственным контролем и наблюдением со стороны взрослого. В спортивном зале и на спортивной площадке должны быть созданы условия, обеспечивающие охрану жизни и здоровья детей:

а) все оборудование: гимнастическая стенка, комплексы, лесенки должны быть надежно закреплены; всевозможное оборудование, пособия, предметы убранства должны устанавливаться и размещаться с учетом их полной безопасности и устойчивости, исключающей возможность падения;

б) инвентарь, используемый детьми, необходимо располагать на высоте, не превышающей уровня их груди.

Помещение, в котором организуется физкультурная деятельность, должно быть чистым, светлым, хорошо проветриваемым. Освещенность должна соответствовать установленным санитарно-гигиеническим нормам. Запрещается перенос детьми тяжестей весом более 2-2,5кг. (Для ребенка старшего дошкольного возраста). Категорически запрещается привлекать детей к труду, представляющему угрозу инфицирования.

Материалы и оборудование.

1. Оборудование, которым пользуются дети, должно по своим размерам соответствовать их возрастным показателям.
2. В пользование детям даются только исправные и безопасные предметы.
3. Запрещается использование в работе оборудования и инвентаря, предназначенных для взрослых; нецелесообразно, педагогически неоправданно и опасно применение предметов, выпускаемых промышленностью для игровой деятельности детей.
4. Все оборудование и инструменты должны быть аккуратно, удобно и рационально размещены, содержаться в чистом, исправном состоянии. Все колющие, режущие предметы должны храниться в недоступном для детей месте.

Праблема дзіцячага дарожна-транспартнага траўматызму сёння як ніколі актуальная. З кожным годам хуткасць руху, шчыльнасць транспартных патокаў на вуліцах і дарогах  хутка ўзрастаюць, і будуць павялічвацца ў далейшым. Для дашкольнікаў дарога ўяўляе сур’ёзную небяспеку. На жаль, вельмі часта ў выніку няшчасных выпадкаў на дарозе пакутуюць дзеці. Для вырашэння праблемы захавання здароўя і жыцця дзяцей, папярэджання дарожна-транспартных здарэнняў з іх удзелам, істотнае значэнне мае своечасовая і якасная падрыхтоўка дзіцяці да ўмоў бяспечнага дарожнага руху з самага ранняга дзяцінства.

Прогулка – это один из важнейших режимных моментов, во время которого дети могут достаточно полно реализовать свои двигательные потребности. Здесь наиболее ярко проявляются особенности двигательной активности детей.

Двигательная активность – это естественная потребность в движении. Ее удовлетворение является важнейшим условием всестороннего развития и воспитания ребенка. Движение – это врожденная, жизненная необходимость и потребность человека. Полное удовлетворение ее особенно важно в раннем и дошкольном возрасте, когда формируются все основные системы и функции организма.

В дошкольном возрасте, в период интенсивного роста и развития детей, особенно важно обеспечить оптимальный режим двигательной активности, способствующий своевременному развитию моторики, правильному формированию важнейших органов и систем.

 «РОЛЬ ДИДАКТИЧЕСКИХ ИГР В ФОРМИРОВАНИИ ЭЛЕМЕНТАРНЫХ МАТЕМАТИЧЕСКИХ ПРЕДСТАВЛЕНИЙ »

Математика – один из наиболее трудных учебных предметов. Следовательно, одной из наиболее важных задач воспитателя – развить у ребенка интерес к математике в дошкольном возрасте. Приобщение к этому предмету в игровой и занимательной форме поможет ребенку быстрее и легче усвоить программу. В дошкольном учреждении занятие, связанное с математикой называется «Элементарные математические представления»

Огромную роль в умственном воспитании и в умственном развитии ребёнка играет математика.

Математика обладает уникальным развивающим эффектом. Ее изучение способствует развитию памяти, речи, воображения, эмоций; формирует настойчивость, терпение, творческий потенциал личности.

Формированию у детей математических представлений способствует использование разнообразных дидактических игр. Дидактические игры – это игры, в которых познавательная деятельность сочетается с игровой деятельностью. С одной стороны, дидактическая игра – одна из форм обучающего воздействия взрослого на ребенка, а с другой – игра является основным видом самостоятельной деятельности детей. А самостоятельная игровая деятельность осуществляется лишь в том случае, если дети проявляют интерес к игре, ее правилам и действиям.

Какое же значение имеет игра? В процессе игры у детей вырабатывается привычка сосредотачиваться, мыслить самостоятельно, развивается внимание, стремление к знаниям. Увлёкшись, дети не замечают, что учатся: познают, запоминают новое, ориентируются в необычных ситуациях, пополняют запас представлений, понятий, развивают фантазию. Даже самые пассивные из детей включаются в игру с огромным желанием, прилагают все усилия, чтобы не подвести товарищей по игре.

Дидактическая игра требует усидчивости, использование мыслительного процесса. Игра – естественный способ развития ребенка. Только в игре ребенок радостно и легко, как цветок под солнцем, раскрывает свои творческие способности, осваивает новые навыки и знания, развивает, наблюдательность, фантазию, память; учится размышлять, анализировать, преодолевать трудности, одновременно впитывая неоценимый опыт общения.

Все дидактические игры разделили на группы:

1. Игры с цифрами и числами.

2.Игры-путешествия во времени.

3.Игры на ориентировку в пространстве.

4.Игры с геометрическими фигурами.

5.Игры на развитие логического мышления.

Формы і метады развіцця асноў экалагічнай культуры ў  дашкольнікаў

У вырашэнні праблем аховы навакольнага асяроддзя найважнейшая роля належыць адукацыі. Ужо з самага ранняга ўзросту кожны чалавек, які жыве на зямлі,  павінен ведаць, да чаго прыводзіць нядбайнае стаўленне да навакольнага асяроддзя, ён павінен ведаць аб захворваннях, выкліканых забруджваннем асяроддзя, гібелі раслін і жывёл, вычарпання запасаў пітной вады і іншых негатыўных зменах асяроддзя пражывання. І не толькі ведаць, але і адчуваць асабістую адказнасць за яе стан.

Развіццё асноў экалагічнай культуры ў дзяцей дашкольнага ўзросту прадугледжвае фарміраванне экалагічнага мыслення і адпаведнай дзейнасці. Для рэалізацыі гэтых мэт і задач неабходна абапірацца на наступныя палажэнні: адзінства інтэлектуальнага і эмацыйнага ўспрымання прыроднага асяроддзя, практычную дзейнасць па яе паляпшэнню.

Выхавальнікі дзіцячых садоў павінны самі мець адпаведную экалагічную падрыхтоўку з тым, каб на эмацыянальнай аснове (любоў да свайго краю, горада, пасёлка, дзіцячага  сада) будаваць экалагічнае  ўсведамленне.

Актыўная жыццёвая пазіцыя фарміруецца ў дзеянні. Таму змест адукацыі педагогаў павінен  уключаць у сябе такія кампаненты, як:

— сістэма ведаў аб узаемадзеянні грамадства і прыроды;

— каштоўнасныя экалагічныя арыентацыі;

— сістэму норм і правіл  адносін да прыроды;

— уменні і навыкі па яе вывучэнні і ахове.

Толькі пры такім падыходзе можна спадзявацца на поспех у фарміраванні экалагічнай свядомасці і асноў экалагічнай культуры, на выхаванне ў іх адказнасці за стан прыроднага асяроддзя. Таксама варта памятаць аб недахопах, якія могуць абцяжарваць працэс развіцця экалагічнай культуры дзяцей:

1. Беднасць аснашчэння куткоў прыроды.
2. Адсутнасць якасных наглядных дапаможнікаў у выглядзе малюнкаў, мадэляў дыяфільмаў, прэзентацый рознага роду з экалагічным зместам.
3. Недахоп мастацкай і метадычнай літаратуры па фарміраванні асноў экалагічнай культуры ў дзяцей дашкольнага ўзросту.

Пры ажыццяўленні бесперапыннага працэсу экалагічнай пазнавальнай дзейнасці дзяцей-дашкольнікаў, перад педагогамі паўстаюць задачы:

— вызначэнне  зместу і спецыфікі экалагічнага развіцця дзяцей;

— пабудова сістэмы і выдзяленне вядучых метадаў;

— змяненне характару падрыхтоўкі кадраў выхавальнікаў для авалодання імі асноў экалагічных ведаў і метадаў экалагічнага выхавання і экалагічнай культуры дзяцей;

— распрацоўка вучэбна-наглядных дапаможнікаў з улікам задач развіцця пазнавальнай дзейнасці і ажыццяўленне  гуманістычнага падыходу;

— распрацоўка тэарэтычнага і практычнага падыходу для арганізацыі працэсу фарміравання асноў экалагічнай культуры ў дзіцячым садзе.