Формы і метады развіцця асноў экалагічнай культуры ў  дашкольнікаў

У вырашэнні праблем аховы навакольнага асяроддзя найважнейшая роля належыць адукацыі. Ужо з самага ранняга ўзросту кожны чалавек, які жыве на зямлі,  павінен ведаць, да чаго прыводзіць нядбайнае стаўленне да навакольнага асяроддзя, ён павінен ведаць аб захворваннях, выкліканых забруджваннем асяроддзя, гібелі раслін і жывёл, вычарпання запасаў пітной вады і іншых негатыўных зменах асяроддзя пражывання. І не толькі ведаць, але і адчуваць асабістую адказнасць за яе стан.

Развіццё асноў экалагічнай культуры ў дзяцей дашкольнага ўзросту прадугледжвае фарміраванне экалагічнага мыслення і адпаведнай дзейнасці. Для рэалізацыі гэтых мэт і задач неабходна абапірацца на наступныя палажэнні: адзінства інтэлектуальнага і эмацыйнага ўспрымання прыроднага асяроддзя, практычную дзейнасць па яе паляпшэнню.

Выхавальнікі дзіцячых садоў павінны самі мець адпаведную экалагічную падрыхтоўку з тым, каб на эмацыянальнай аснове (любоў да свайго краю, горада, пасёлка, дзіцячага  сада) будаваць экалагічнае  ўсведамленне.

Актыўная жыццёвая пазіцыя фарміруецца ў дзеянні. Таму змест адукацыі педагогаў павінен  уключаць у сябе такія кампаненты, як:

— сістэма ведаў аб узаемадзеянні грамадства і прыроды;

— каштоўнасныя экалагічныя арыентацыі;

— сістэму норм і правіл  адносін да прыроды;

— уменні і навыкі па яе вывучэнні і ахове.

Толькі пры такім падыходзе можна спадзявацца на поспех у фарміраванні экалагічнай свядомасці і асноў экалагічнай культуры, на выхаванне ў іх адказнасці за стан прыроднага асяроддзя. Таксама варта памятаць аб недахопах, якія могуць абцяжарваць працэс развіцця экалагічнай культуры дзяцей:

1. Беднасць аснашчэння куткоў прыроды.
2. Адсутнасць якасных наглядных дапаможнікаў у выглядзе малюнкаў, мадэляў дыяфільмаў, прэзентацый рознага роду з экалагічным зместам.
3. Недахоп мастацкай і метадычнай літаратуры па фарміраванні асноў экалагічнай культуры ў дзяцей дашкольнага ўзросту.

Пры ажыццяўленні бесперапыннага працэсу экалагічнай пазнавальнай дзейнасці дзяцей-дашкольнікаў, перад педагогамі паўстаюць задачы:

— вызначэнне  зместу і спецыфікі экалагічнага развіцця дзяцей;

— пабудова сістэмы і выдзяленне вядучых метадаў;

— змяненне характару падрыхтоўкі кадраў выхавальнікаў для авалодання імі асноў экалагічных ведаў і метадаў экалагічнага выхавання і экалагічнай культуры дзяцей;

— распрацоўка вучэбна-наглядных дапаможнікаў з улікам задач развіцця пазнавальнай дзейнасці і ажыццяўленне  гуманістычнага падыходу;

— распрацоўка тэарэтычнага і практычнага падыходу для арганізацыі працэсу фарміравання асноў экалагічнай культуры ў дзіцячым садзе.

ФОРМЫ І МЕТАДЫ РАБОТЫ З ДАШКОЛЬНІКАМІ ПА ПАТРЫЯТЫЧНАМУ ВЫХАВАННЮ

У сучасных умовах, калі адбываюцца глыбокія змены ў жыцці грамадства, адным з цэнтральных накірункаў  работы з падрастаючым пакаленнем становіцца патрыятычнае выхаванне. Зараз узнікае неабходнасць вярнуцца да лепшых традыцый нашага народа, да яго векавых каранёў, да такіх паняццяў, як род, радня, Радзіма.

Тэма патрыятычнага выхавання вельмі актуальная, таму мае месца ў многіх дакументах па дашкольнай адукацыі.

У адукацыйным стандарце дашкольнай адукацыі ў раздзеле «Агульныя палажэнні» пункце 4 адна з задач абвяшчае: фарміраваць грамадзянскасць і нацыянальнае самапазнанне, патрыятычныя пачуцці, маральную, эстэтычную і экалагічную культуру. У раздзеле «Патрабаванні да структуры вучэбнай праграмы дашкольнай адукацыі»: змест Праграмы вызначаецца некалькімі адукацыйнымі абласцямі, адна з іх – «Дзіця і грамадства»: фарміраванне уяўленняў аб Рэспубліцы Беларусь; людзях, якія праславілі Радзіму; аб соцыякультурных каштоўнасцях народа, аб традыцыях і святах.

Сярод  усіх відаў звязнай маналагічнай мовы   творчае  расказванне з’яўляецца найбольш складаным. Сучасная педагогіка называе творчымі такія  расказы дзяцей, у якіх яны  прыдумваюць, уяўляюць пэўныя вобразы або дзеянні. Падобныя апавяданні складаюцца на аснове дзіцячага ўяўлення, якое , па дадзеных псіхолагаў , мяркуе значную аналітыка- сінтэтычную дзейнасць мозгу.

У дзіцячым садзе педагогі робяць шмат таго, што часта не па сілах арганізаваць бацькам у хатніх умовах. Ці не таму мамы і таты ўсё часцей аддаюць сваіх дзяцей пад нагляд прафесійных выхавальнікаў, нават калі ў гэтым, здавалася б, няма вострай неабходнасці? Бо менавіта ў садзе ствараюцца ўмовы для разумовага і фізічнага развіцця дзіцяці.