Навучым дзіця любіць малую радзіму –

значыць, здолеем выхаваць грамадзяніна,

якому можна даверыць краіну.

На сучасным этапе, калі адбываюцца значныя змены ў жыцці грамадства, актуалізуецца праблема выхавання маленькага грамадзяніна і патрыёта сваёй краіны.

Патрыятычнае выхаванне дзяцей-гэта складаны педагагічны працэс, у аснове якога ляжыць развіццё маральных пачуццяў.

Дашкольнае дзяцінства-спрыяльны перыяд для далучэння дзіцяці да нацыянальнай культуры. Таму вельмі важна пачынаць выхоўваць Сапраўднага патрыёта сваёй Радзімы менавіта ў гэтым узросце, калі дзіця пачынае інтэнсіўна развівацца ў сацыяльным плане. Гэты перыяд па сваіх псіхалагічным асаблівасцям найбольш спрыяльны для фарміравання патрыятызму, так як для дзяцей дашкольнага ўзросту характэрныя наступныя якасці:

• высокая ўспрымальнасць,
• лёгкая навучальнасць,
• бязмежнае давер дарослым,
• імкненне пераймаць ім,
• эмацыйная спагадлівасць і цікавасць да ўсяго навакольнага.

Мэтай патрыятычнага выхавання з’яўляецца сфарміраванасць асноў патрыятызму як маральнага якасці асобы. Але гэта якасць не ўзнікае ў людзей само па сабе. Прытрымліваючыся прынцыпу- ад малога да вялікага, своечасовае фарміраванне ў дзяцей пачуцця патрыятызму неабходна пачынаць з малодшага дашкольнага ўзросту з выхавання любові і прыхільнасці да малой радзімы: да самых блізкіх людзей – бацькі, маці, дзядулі, бабулі, да таго месца, дзе дзіця нарадзілася, дзе знаходзіцца яго дом, вуліца, дзіцячы сад. Радзіма пачынаецца з любові да той зямлі, на якой нарадзіўся і жывеш. Але проста любіць родную зямлю недастаткова, неабходна ведаць гісторыю, культуру, славутасці, запаведныя куткі, то чым славіцца родны горад – край знакамітых землякоў. У дзіцяці павінна з’явіцца пачуццё нацыянальнага гонару за сваю малую радзіму.

Паспяховасць развіцця дзяцей пры знаёмстве з родным горадам стане магчымай толькі пры ўмове іх актыўнага ўзаемадзеяння з навакольным светам эмацыйна-практычным шляхам, г.зн. праз гульню, Праца, навучанне, розныя віды дзейнасці, уласцівыя дашкольнаму ўзросту.

Выхоўваючы ў дзяцей любоў да малой радзімы, неабходна падвесці іх да разумення, што іх горад-часціца краіны, паколькі ва ўсіх месцах, вялікіх і маленькіх, ёсць шмат агульнага:

— паўсюль людзі працуюць для ўсіх (настаўнікі вучаць дзяцей; лекары лечаць хворых; рабочыя робяць машыны і г. д.);

— усюды выконваюцца традыцыі: Радзіма памятае герояў, якія абаранілі яе ад ворагаў;

— паўсюль жывуць людзі розных нацыянальнасцяў, сумесна працуюць і дапамагаюць адзін аднаму;

— людзі берагуць і ахоўваюць прыроду;

— ёсць агульныя прафесійныя і грамадскія святы і г. д.

Важным умовай эфектыўнага ажыццяўлення работы па азнаямленню з родным краем з’яўляецца цесная ўзаемасувязь з сем’ямі выхаванцаў. Бацькі (законныя прадстаўнікі) дашкольнікаў могуць стаць удзельнікамі адукацыйнага працэсу не толькі ў рамках сям’і, але і ўстановы адукацыі. Бацькі могуць аказаць дзейсную дапамогу ў зборы матэрыялаў па родным краі, па правядзенні экскурсій у музеі, да помнікаў гісторыі і культуры, на прадпрыемствы горада, у арганізацыі выстаў і г. д.

Мэтанакіраваная праца па фарміраванні любові да роднага горада, краю, культуры і традыцый спрыяюць развіццю асобы ў духу патрыятызму, таму наша задача – навучыць дзяцей любіць свой горад, свой родны край, больш пазнаваць пра яго, паважаць традыцыі, памятаць яго гісторыю.