З надыходам цяпла людзі пачынаюць прыводзіць свае прыдамавыя тэрыторыі ў парадак.

Справа накшталт нядрэннае, але, спальваючы траву, рызыкуюць сваёй і чужой маёмасцю, і нават уласным жыццём. Пры гэтым ні штогадовая сумная статыстыка, але і буйныя штрафы не пужаюць.
Наводзячы парадак у сваіх уладаннях, нярэдка паляць сухую траву, леташняе лісце, смецце. І хоць «ужо колькі разоў паўтаралі міру», што рабіць гэтага нельга, сітуацыя з паламі застаецца актуальнай. Штогод з надыходам вясны даводзіцца сутыкацца з праблемай вясновага выпальвання сухой травы і павелічэннем колькасці выкліканых ім пажараў.
Многія людзі да гэтага часу вераць у тое, што паліць траву — бясшкодна і бяспечна, а часам і карысна. Самая распаўсюджаная памылка — спальваючы сухую траву, чалавек узбагачае глебу мінеральнымі рэчывамі, бо попел — гэта ўгнаенне. Але ў прыродзе ўсё прадугледжана: трава і хмызнякі растуць пасля зімы самі, без выпальванняў. У нашым клімаце трава перагнівае за зіму і не з’яўляецца перашкодай для маладой параслі.
Затое шкода, які наносіцца вясновымі паламі, невымерна больш. Вясновыя выпальванні з’яўляюцца сапраўдным экалагічным бедствам. Гарыць не проста трава — гарыць жыццё пад нашымі нагамі.

Пры выпальванні сухой травы парушаецца каранёвая сістэма раслін, ад высокай тэмпературы глеба бяднее, знішчаецца ўрадлівы пласт, гінуць маладыя ўцёкі, казуркі і жывёлы, знішчаюцца гняздоўі птушак. Дым ад гарэння сухой травы і смецця таксічны. Вельмі часта ад палаючай травы загараюцца жылыя дамы, гаспадарчыя пабудовы, атрымліваюць апёкі і гінуць людзі.

Пакуль не ўвойдзе ў сілу маладая трава, сухастой у лясах, на палях і тарфянішчах — ідэальнае асяроддзе для развіцця пажару, здольнага ўспыхнуць нават ад невялікай іскры. А пры ветры агонь захоплівае вялізныя тэрыторыі, хутка разгараючыся і пакідаючы за сабой чорную, знежывелую пустыню.

Нярэдка агонь пераходзіць на лясныя масівы і можа прыняць пагрозлівыя памеры, пераходзячы ў тарфяныя і лясныя пажары.
Неабходна памятаць:
развядзенне вогнішчаў, у тым ліку для спальвання смецця, дапускаецца на вычышчанай і акапанай пляцоўцы ў зацішнае надвор’е на бяспечнай адлегласці ад будынкаў, лесу, сціртаў сена і саломы;
назапасьцеся вогнетушыцелем або вядром з вадой, лапатай і назірайце за агнём. Не пакідайце вогнішча без нагляду ці пад наглядам дзяцей. Сыходзячы, затушыце вуглі да поўнага спынення тлення. Пазбягайце траплення іскраў на адзенне і адкрытыя ўчасткі цела;
ні ў якім разе не паліце траву, старанна тушыце недакуркі і запалкі перад тым, як выкінуць;
пачаткоўцу гарэць траву можна патушыць, збіўшы полымя галінкамі або засыпаўшы абзу пажару пяском. Калі самастойна пагасіць полымя складана, паведаміце аб які здарыўся па тэлефонах 101 ці 112 і хутка пакіньце месца пажару.